Nisan ayının 16’sı ile 18’i arasında Uluslararası Alevilik Bektaşilik Sempozyumu düzenlendi üniversitemizde. Bu alanda uzman pek çok akademisyen sempozyumu teşrif ettiler. Üniversitemizin son dönemlerde öğrencilerin istifadesi için hazırladığı onlarca etkinlikten sadece birisiydi bu. Fakat gelin görün ki öğrencilerin sempozyuma teveccüh etmemeleri herkesi hayal kırıklığına uğrattı. Üniversite olarak, katılanlar müstesna, boş konuşmanın, dilediğince atıp tutmanın, “anlaşılmıyoruz, hakkımız yeniyor” diye ağlamanın; bilgi edinerek konuşmaktan, kendi tarihinden ve de kültüründen haberdar olmaktan, var olduğunu düşündüğün sorunlara cevap aramaktan, yeniyorsa hakkını savunmaktan daha basit olduğunu gördük. Bunun yanında talebelerimizin, ilim ve irfan tahsil etmeye yanaşmadıkları görülmüş, “şuraya gideyim de ne varmış bir göreyim” düşüncesine, hiç olmadı “ya hu bunlar buraya bir şey asmışlar, acep ne diye?” merakına sahip olmamaları yapılan bunca hazırlığı, verilen emeği tabiri caiz ise yerin dibine batırmıştır. Üniversitede tanıdığım, bildiğim ve de yeri gelince “ben Aleviyim, hakkım yeniyor, hor görülüyorum, ibadetim engelleniyor vs.” pek çok kişi var.
